مدت زیادی هست که با والدین کودکان دارای اتیسم ( اوتیسم) در تماس هستم. هم خانواده هایی که تشخیص اختلال را دریافت کرده اند و هم خانواده هایی که در حال انجام مقدمات برای تشخیص فرزندان خود هستند و هردو این خانواده ها یک سوال مشترک دارند و آن این است که آیا فرزند من خوب می شود،آیا روزی می رسد که اتیسم نداشته باشد،آیا فرزندم در آینده مثل کودکان عادی می شود و……این سوال مشترک ودغدغه همیشگی والدین کودکان دارای اتیسم است.حتی به یاد دارم ، به یکی از والدین که دختری 14 ساله و دارای اتیسم شدید داشت متخصص زنان پیشنهاد کرده بود که به دلایل پزشکی،رحم دختر او را تخلیه کنند، ولی پدر این دختر مخالفت کرده بود به این دلیل که اگر فرزندم خوب شود، شاید ازدواج کند و زندگی خوبی داشته باشد.این امید در میان والدین همه کودکان دارای اتیسم هست که روزی فرزندان آنها بهبود پیدا می کنند ،مدرسه می روند ،دانشگاه می روند و ازدواج می کنند و شغل خوبی پیدا می کنند….

و من هم همیشه باید این سوالات سخت و دشوار را پاسخ می دادم و هنوز هم همین کار را انجام می دهم و در پاسخ دادن به والدین گاهی با هیجان و شوق پاسخ می دهم و از شادمانی و خوشحالی این والدین لذت می برم و گاهی با هزاران مکث ،تعلل و نفس های عمیق پاسخی را به والدین می دهم که هیچ پدر و مادری نمی خواهد در مورد فرزندش بشنود.از این رو تمام تلاش خود را به کار می بندم که بیشترین اطلاعات را در این زمینه داشته باشم،و پاسخی که به والدین می دهم کامل ترین و درست ترین پاسخ با استدلال های علمی و بر اساس شواهد و پیشینه های علمی باشد.از این رو با توجه به حجم بالای ارزیابی های که داشتم و میزان بالای این پرسش از سوی والدین که “آیا این اختلال تا ابد هست و فرزندمان خوب نمی شود؟”واجب دانستم آنچه می دانم و مطالعه کرده ام را در وب سایت تخصص اتیسم اردیبهشت با والدین گرامی و عزیز در میان بگذارم.

برای بررسی این مفهوم باید به دهه 80 میلادی مراجعه کنیم. در سال 1987 ، دانشگاه کالیفرنیا ، لوس آنجلس ، ایوار لوواس ، در نتیجه پژوهشهای دانشگاهی خود گزارش نمود که نیمی از کودکان خردسال که حداقل 40 ساعت در هفته تحت درمان تجزیه و تحلیل رفتاری کاربردی یا ABA قرار گرفته بودند تشخیص اتیسم را دریافت نمی کردند.یافته های پژوهش های این پروفسور در زمینه  مداخله زودهنگام و فشرده برای کودکان دارای اتیسم موجب تغییر روند و مسیر درمان برای این اختلال گردید. ABA ، برای اولین بار در دهه 1960 به عنوان یکی از درمانهای اتیسم مورد استفاده قرار گرفت ، شیوه ای که بر اصول نظریه های یادگیری و رفتاری متکی است ، از جمله ایجاد و پاداش دادن به رفتارهای مطلوب مانند تعامل اجتماعی و به حداقل رساندن رفتارهای نامطلوب ، مانند تکرار.از شیوه ای بی ای امروزه روشهای درمانی و آموزشی بسیاری به وجود آمده اند که هر کدام به صورت پیش رفته تری بر روی نیازهای کودک دارای اتیسم کار می کنند مانند روش دنور و….