اوتیسم با اختلالات زیادی می تواند همبودی داشته باشد.برآورد شیوع اضطراب و به ویژه OCD ، در میان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) بسیار متفاوت است ،اختلالات اضطرابی از 11٪ تا 84٪ و اختلال وسواس فکری-عملی از 2.6٪ تا 37.2٪ ، توسط دکتر والنتینا پوستورینو از گروه اطفال دانشگاه اموری و مرکز اوتیسم مارکوس در آتلانتا گزارش شده است.پوستورینو و همکارانش در یک متاانالیز بر روی 31 مطالعه عنوان می کند که 39.6٪ افراد دارای اوتیسم علائم یکی از اختلالات اضطرابی را نشان می دهند.در مطالعه ای که در دانشگاه ارهوس دانمارک انجام شده مشخص گردیده است که افراد دارای وسواس چهار برابر بیشتر احتمال دارد که دارای اتیسم نیز باشند و همینطور ریسک دو برابری احتمال وسواس در افراد دارای اتیسم وجود دارد.در همین پژوهش ریشه های مشترک ژنتیکی در اتیسم و اختلال وسواس فکری و عملی مورد بررسی و تایید قرار گرفت و مشخص گردید که تعداد زیادی از کودکان که در سنین پایین دارای ocd تشخیص داده می شوند در اینده ممکن است دارای اتیسم نیز تشخیص داده شوند.واقعیت اینجاست که برخی از این کودکان که در ابتدا تشخیص وسواس را دریافت می کنند در ابتدا علائمی ظریف از اختلال اتیسم را نشان می دهند که در اثر عدم موفقیت در زمینه درمان اختلال وسواس،انها دارای اتیسم نیز تشخیص داده می شوند.واقعیتی دیگر که در این پژوهش تایید شده است این مورد است که افراد دارای اختلال وسواس فکری عملی اصولا دارای نوع خفیف اختلال اتیسم هستند و علائم شدید و شناختی در انها دیده نمی شود و همین امر فرایند تشخیص اتیسم را در افراد دارای ocd دشوار تر می کند.
همپوشانی هایی میان فرد دارای اوتیسم و فرد دارای اختلال وسواس فکری-عملی وجود دارد.اگرچه كودكان مبتلا به اوتیسم از نظر جسمی معمولاً طبیعی به نظر می رسند و كنترل عضلانی خوبی دارند ، اما حركات تكراری عجیب و غریب ممكن است آنها را از سایر بچه ها متفاوت كند. کودک ممکن است ساعتها مرتباً با انگشتانش صدا ایجاد کند یا ضربه بزند یا به جلو و عقب دست خود را حرکت دهد ،دور خود بچرخد،و یا صداهایی با دهان خود ایجاد کند. متخصصان چنین رفتارهایی را کلیشه یا تحریک خود می نامند.در افراد دارای OCD هم می توان رفتارهایی تکرار شونده دید که تنها کیفیت انجام انها متفاوت از فرد دارای اتیسم است.
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز تمایل دارند برخی اعمال را بارها و بارها تکرار کنند. کودک ممکن است بارها و بارها در حرکتی رفت و برگشتی به تخت چوبی خود ضربه بزند و صدایی دارکوب مانند را ایجاد کند. یا از اتاقی به اتاقی دیگر بدود و مشغول روشن و خاموش کردن چراغ ها گردد.برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم با اشیا خاصی کلیشه های دردسرآفرینی دارند که می تواند منجر به رفتارهای ناسالم یا خطرناک شود. به عنوان مثال کودکی که الزاما باید پیشانی خود را به لبه تیز دیوار بکشد ویا الزاما باید 5 قاشق غذا خوری در چایی صبحانه خود بریزد. برخی دیگر از رفتارها برای اطرافیان این کودکان می تواند تعجب آور، شوخطبعانه یا شرم آور باشد. برای نمونه یک دختر جوان 20 ساله ، وسواس ساعتهای دیجیتالی داشت و بازوهای افراد غریبه را می گرفت تا مچ دستانشان را ببیند.
به دلایلی ، افراد مبتلا به اوتیسم خواستار سازمان یافتگی در محیط خود هستند. بسیاری اصرار دارند که غذاهای یکسانی را بخورند ، در عین حال ، هر روز دقیقاً در زمان خوردن غذا در یک مکان پشت میز بنشینند. در صورت کج شدن عکس به دیوار ، ممکن است خشمگین شوند یا اگر مسواک آنها حتی کمی جابجا شده باشد ، به شدت ناراحت می شوند. یک تغییر جزئی در روال زندگی آنها ، مانند رفتن از یک مسیر متفاوت به مدرسه ، ممکن است به شدت ناراحت کننده باشد.دانشمندان در حال بررسی چندین توضیح ممکن برای چنین رفتارهای وسواس گونه و تکراری هستند. شاید نظم و یکنواختی در دنیایی از سردرگمی حسی، پایداری ایجاد کند. شاید رفتارهای متمرکز به آنها کمک کند تا محرک های دردناک را مسدود کنند. با این حال نظریه دیگری این است که این رفتارها با حس بالا(یا در کل اختلال پردازش حسی) یا ضعف در کارایی مرتبط هستند. برای نمونه کودکی که مکررا همه چیز را بو می کشد ممکن است از یک حس بویایی پایدار برای کشف محیط خود استفاده کند. یا شاید عکس این واقعیت نیز صادق باشد که او ممکن است در تلاش باشد تا حس بویایی منفعل خود را تحریک کند.
بازی تخیلی نیز با این رفتارها و وسواس های تکراری محدود می شود. بیشتر کودکان ، از اوایل 2 سالگی ، از تخیل خود برای بازی های وانمودی استفاده می کنند. آنها استفاده های جدیدی برای یک شی ایجاد می کنند ، شاید از یک کاسه به جای کلاه استفاده می کنند. یا آنها وانمود می کنند که شخص دیگری هستند ، مانند مادری که برای خانواده عروسک های خود شام می پزد. در مقابل ، کودکان اوتیسم بندرت تظاهر می کنند. آنها به جای تکان دادن عروسک یا حرکت دادن ماشین اسباب بازی ، ممکن است آن را ساعت ها در دست نگه دارند، بو کنند یا ساعتها در دست خود بچرخانند و همین رفتار های تکرار شونده باعث می گردد که فرد از فعالیتهای اجتماعی و تعاملی فاصله بگیرد.